Fatalne pytania: OPO Festival cz. II

 

Batoniki białkowe?

 

 

Sade.

 

 

Ping-pong. 

 

 

Czasami gram na telefonie w grę, która nazywa się BB-Tan. Czytam też książki.

 

 

Pierwsze dwa, jakie kupiłam to „I’m Your Baby Tonight” Whitney Houston i soundtrack do filmu „The Doors” z 1991.

 

 

Utrzymujesz się ze śpiewania.

 

 

Nie da się z tego utrzymać.

 

 

Trudno wybrać jedną. Ostatnio jedną z moich ulubionych jest „Titanic”.

 

 

Mojemu basiście STRASZNIE chciało się siku podczas koncertu.

 

 

Żyję w nim.

 

 

Są w życiu inne rzeczy, ale to muzyka nadaje im koloru.

 

 

Jestem szczęśliwa tu, gdzie jestem. Czyli w Atenach.

 

Ed Dowie

 

 

Londyn oczywiście ma niesamowicie wielki wybór, więc nie ma szans, żebym wskazał najlepsze miejsce, ale w moich okolicach znajduje się taka indyjska restauracja, która nazywa się Sitara i jest wspaniała. Nazywają ją „Jazzowym Hindusem”, bo jej właściciel – Raj – jest absolutnym miłośnikiem jazzu, więc puszcza w niej ciągle jazzowe kawałki, mają tam jazzowe wieczory, a na ścianach wisi pełno plakatów z Milesem Davisem, Johnem Coltranem, itp. Wspaniałe miejsce z cudownym jedzeniem i zdecydowanie moja ulbuiona indyjska restauracja. 

 

 

Zawsze mam problem z odpowiednim odżywianiem się w dniu koncertu. Przed występem jestem zajęty i zestresowany. Chcę dostać się do klubu, ustawić się, zagrać soundcheck, itd. I kiedy zrobię już to wszystko, to czuję, że jest za blisko samego koncertu (bardzo nieprzyjemnie gra mi się z pełnym żołądkiem), więc zwykle nie jem nic. Następnie koło północy czuję się głodny (i trochę smutny), ale wydaje mi się, że to już za późno, żeby jeść, więc ide do łóżka myśląc, że jutro coś zjem. 

 

 

To prawdopodobnie Julian Cope. Od kiedy odkryłem jego muzykę, gdy byłem nastolatkiem, od razu stałem się fanem. Jak z każdym moim ulubionym wykonawcą, za pierwszym odsłuchem nie bardzo wiedziałem, jak to skategoryzować – do czego to pasuje i co to w ogóle jest. Ale wiedziałem, że to uwielbiam. Jest zdecydowanie jedyny w swoim rodzaju i stworzył kilka wspaniałych płyt, których – jestem tego pewien – będę słuchał do końca życia. 

 

Uwielbiam oglądać filmy. To pewnie oczywisty wybór. Naprawdę nie wiem, czy robię coś jeszcze oprócz tworzenia muzyki i oglądania filmów. Nic nie może się równać z pójściem do kina, całym tym doświadczeniem i sposobem, w który tworzy ono dla ciebie przestrzeń do skupienia się w pełni na tej jednej rzeczy przez 2-3 godziny. Kocham filmy, z którymi czujesz totalne połączenie i to, że możesz w nich dostrzec tysiące wspaniałych decyzji i nie mieć poczucia, że któraś z nich mogłaby być inna. Z drugiej strony mam też przyjemność z oglądania filmów, w których (z dowolnego powodu)sprzeciwiasz się im lub nawet brzydzisz. Jest coś potężnego nawet w tym. Fakt, że możesz oglądać efekt pracy setek lub tysięcy ludzi i nie odnaleźć się w tym. To też jest cudowne! 

 

Uwielbiam, a wręcz kocham łamigłówki. I cała ta zajawka Wordle i tym podobnymi to w mojej opinii coś cudownego! Uwielbiam wiele z tych podobnych gier – geograficzne, muzyczne, filmowe, flagowe. Cudowne. Najlepsza rzecz w internecie od wieków. 

 

Kupiłem album A-ha „Scoundrel Days” w Our Price Record Store w Winchester. Mój tata (który też jest muzykiem) grał próbę na organach, więc z nim poszedłem. Ale chyba się znudziłem lub po prostu chciałem połazić po mieście. Poszedłem zatem do sklepu z płytami i spędziłem wieki decydując, który album kupić jako swój pierwszy. Bardzo lubiłem A-ha, ale czy cały album by mi się spodobał? To była (oczywiście) bardzo dobra decyzja i to taka, której trzymam się do tej pory – wciąż uważam, że to naprawdę wspaniały album.

 

Chciałbym żyć w Nowym Jorku w latach 70. Prawdopodobnie w filmie.

 

---

Tiberius B

---